Jólagjafaóskalistinn minn þetta árið..

Ég er yfirleitt ótrúlega erfið þegar kemur að því að segja hvað mig langi í fyrir ýmist afmælis- eða jólagjafir. Þetta árið er engin undantekning, ég hef reyndar komið með þrjár bækur og nokkra geisladiska, dót á trommusettið mitt og eitthvað sem heitir silfurleir (mömmu lýst þó ekkert á það).

Mér þykir yfir höfuð óþægilegt og erfitt að þiggja eitthvað frá fólki, þó það sé mitt nánasta fólk, þetta er bara alltof erfitt. Fer nánast hjá mér, og er ánægð með allar gjafir, verð skiptir mig engu máli þegar ég fæ gjafir.

En jólagjafir eru alltaf spennandi, langar helst ekki til að vita neitt hvað er í þeim, vill láta koma mér á óvart.

Svo mun ég lesa ævisögu Vigdísar Finnbogadóttur ef einhver utanaðkomandi gefur mér bókina, annars ætla ég að taka hana á bókasafninu einhvern tímann. Eins og ég sagði hér í einhverri bloggfærslunni ætla ég einn daginn að hitta þá konu!

Mig langar í ótrúlega margt, en ekkert sem ratar inn á jólagjafaóskalista, því ég held að það sé enginn að fara að gefa mér t.d. nýja myndavél eða eitthvað svoleiðis - kreppujól í ár!

.. kannski að jólin í ár hjá mér verði jól bókanna og geisladiskanna!

Annars finnst mér alltaf sælla að gefa en þiggja.. þó ég fari hjá mér í bæði skiptin!

Aðgát skal höfð í nærveru sálar - og hana nú!

Þið megið endilega hæla Facebook eins mikið og þið viljið, en ég hef séð mörg atvik þar sem meiðyrði eru notuð og ótrúlega mikil kaldhæðni í garð annarra. Ég rakst inn á mynd á ráfi mínu af stelpu, hún var ekki eins og nein af staðalímyndum dagsins í dag. Undir myndinni stóðu ótrúlega margar athugasemdir og eiginlega flestar heldur kaldhæðnislegar og ein t.d. var um það hvort að stelpan gæti ekki eitt út öllum myndunum af sér. Þetta er eiginlega bara ógeðslegt, og ég þekki fleiri svona tilvik, og þykir miður hvað fólk getur verið mikið fífl.

Fékk ábendingu frá Davíð hér í athugasemdunum hvernig maður ætti að gera print screen, svo hér fáið þið að sjá nokkur komment, þeirra til mikillar ánægju sjást engin nöfn og engar myndir.. veit ekki hvort þetta má, en mig langar bara aðeins að sýna ykkur keim af því sem ég er búin að lesa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þar hafiði það, þetta er ekkert djók, myndi samt gera þeim greiða með því að sýna nöfnin, en finnst það bara svo mikil skömm að geta leyft sér að koma svona fram. 

Ég myndi taka "print screen" af einhverjum athugasemdunum sem eru við myndirnar hennar og sýna ykkur, ef ég væri ekki búin að færa mig yfir á MacBook og þannig vita ekkert hvort það sé yfir höfuð hægt.

Ef ég myndi lenda í þessu, þá myndi ég sýna einhverjum eldri eða jafnvel bara foreldrum mínum og þannig yrði talað við foreldra þeirra sem koma svona ömurlega fram. Takið eftir því að þar koma þau undir með fullu nafni og skammast sín ekkert fyrir að tala svona niður til fólks.



En að allt öðru, ég er í miðjum prófum, búin að taka dönsku og íslenskupróf í 103, gekk held ég bara nokkuð vel í báðum prófunum, á tvö eftir, og byrja að læra þegar ég vakna eins og enginn séu morgundagarnir.

Þar sem ég er fátækur framhaldsskólanámsmaður, þá sárvantar mig vinnu, sem ég get unnið þegar ég vil en hef ákveðin skilafrest. Ég held það sé erfitt að finna svoleiðis vinnu hérna innan sveitafélagsins, en mig vantar ofboðslega smáaura í mánuði. Ef þið vitið um eitthvað sem er laust og bíður upp á þessa möguleika (jú og það verður að vera þannig að ég geti búið hérna á Höfn..) þá megið þið láta mig vita.

Ég er vel skrifandi, hef brennandi áhuga á allskonar listum, ég tromma (hef reyndar bara verið að læra í einn og hálfan vetur), mála, teikna (ekki vel þó), elska að hlusta á tónlist, er ótrúlega hress, skapandi og er alltaf opin fyrir því að fólk komi með gagnrýni, ég get vel lagað villurnar mínar og finnst allt í lagi að orðavalinu mínu sé breytt, ég tek myndir, les bækur og þykir endalaust gaman að tala, svo má alls ekki gleyma því að mig langar mest til að verða leikkona þegar ég verð eldri (samt alveg strax líka) og ég get alveg unnið í hópum, mér þykir ekki leiðinlegt að tala við allskonar fólk og ég er yfirleitt bara mjög glöð og kát eða allavega þegar ég má til... OG munið, mig vantar bara smápening, ekkert mikið!

Hvað eiga fatlaðir, fangar, leikskólabörn og þeir sem láta ekki skólayfirvöld heilaþvo sig sameiginlegt?

Ég fór að hugsa í dag, hverjir eru mest skapandi Íslendingarnir.

Í sumar þá fór ég með mömmu í sannkallaða menningarferð þegar við vorum staddar í Grímsnesinu hjá ömmu og afa. Við fórum nefnilega á Sólheima, sem er ekki svo langt frá Grímsnesi. Falleg leið að keyra þangað, og alveg yndislegt umhverfi á Sólheimum. Við skoðuðum allt sem við komumst yfir, vorum heldur seint á ferð, en það var sannkallað sumar og rosalega fallegt þarna. Við gengum á milli húsa þar sem listasýningar voru, og í gegnum högglistagarð (afsakið, ég veit ekkert hvað svona garðar heita). Þarna voru góðar aðstæður fyrir sýningar, falleg búð og nóg um lífrænt ræktaðan mat. Ég hafði rosalegan áhuga á að kaupa listaverk þarna, en myndirnar sem ég heillaðist mest af voru því miður seldar, annars hefði ég keypt a.m.k. eina.
Fólkið sem býr þar og skapar þessa fallegu menningu er sérstakt, svo sérstakt að það er einstakt, sem mér þykir alltaf ótrúlega jákvæður kostur við fólk. Þetta er fólk með rétta hugsun - þau geta skapað sína eigin list, og hún kemur beint frá hjartanu og er svo falleg.

Börn á leikskólaaldri sem eru ýmist í leikskóla eða heima fyrir eru einstök líka. Skólar og landsyfirvöldin hafa ekki náð að heilaþvo þau, þau eru endalaust einlæg og þaðan kemur líka allt beint frá hjartanu og hvað þau eru að hugsa. Þó svo að ég þekki lítið til barna á þeim aldri - þá veit ég um nokkur og hef séð ýmsa krakka sem eru svo yndisleg. Þau skapa sína eigin list. Þau eru skapandi, geta endalaust sungið og sagt sögur, sínar eigin sögur og sín eigin lög.

Ég veit ekki hvort ég fer með rétt mál, en fangar t.d. á Litla Hrauni fá eflaust ef þeir haga sér sæmilega að sinna því sem þeir vilja gera, skapa tónlist eða einhversskonar list, teikna og skrifa. Þeir láta sköpunina flæða.

Krakkar sem hafa flogið misvel í gegnum skólana, en alltaf haldið þannig áfram að láta skólann ekki móta sig, heldur þau móti sig sjálf, hvernig manneskja þau vilja vera, þau eru yfirleitt skapandi. Vilja gefa af sér en falla oft undir sama hatt og aðrir. Unglingar eru allir drykkfelldir og algjörir asnar. Jú, við erum kannski öll dálitlir asnar í okkur, en það drekka ekki allir og það eru ekki allir sem koma óorði á sig, en fá það sama hvort þau bjóði upp á það eða ekki. Vegna þess að kynslóðirnar eru allar eins, eldgamla fólkið er voða gott, gamla fólkið gott en tautandi yfir unga fólkinu, foreldrarnir tauta líka og röfla, en svoleiðis er lífið bara.


.. en ég spyr, hvað eiga fatlaðir, fangar, leikskólabörn og þeir sem hlusta ekki á skólayfirvöld sameiginlegt sem flestir þingmenn hafa ekki?

Þið ættuð eflaust að vera búin að fatta það sem ég vil meina..

Ríkisstjórnina vantar lit, þau eru öll föl og líka þingmennirnir, þau þurfa að vera skapandi, brainstorma og hvaðeina til þess að koma okkur út úr vandanum... því ekki er hlustað á okkur hin!

Og nei, ég vil ekki að þau fari í ljós eða út til útlanda því það væri eflaust á skattborgaranna kostnað.

Minn tími mun koma, en lesið smáaletrið hér að neðan þrisvar yfir áður en þið samþykkið það..

Ég lofa engu um það hvort ég muni gera eitthvað gagn!

Kreppuráð nr. 1

Ég var að þurrka á mér hárið eftir sturtu þegar ég fór allt í einu að hugsa um það hve sjaldan ég fer í klippingu.

Tvisvar hef ég farið að láta setja strípur í hárið á mér, örfáar því að mömmu langaði svo til að sjá mig með strípur í hárinu. Þær urðu ljósgylltar, voða sætar og fínar. Ég fór líka heldur oft í klippingu, og var komin með rosalega stutt hár í fyrrasumar, það náði rétt niður fyrir axlir.

Ég ákvað svo að safna hárinu mínu, ég lét hárið vaxa eftir sumarið í fyrra og fór ekki í klippingu fyrr en rétt fyrir jól. Lét þá bara snyrta þá enda sem voru farnir að klofna, þá styttist hárið um ekki meira en einn cm. Ákvað að vera ekki með neitt vesen aftur fyrr en í sumar, þá voru komnir nokkrir mánuðir, alveg örugglega 5-6 síðan ég fór í klippingu um jólin. Þá var tekið svipað mikið af endunum, ekki upp yfir einn cm, vegna þess að þess þurfti ekki. Núna hef ég ekki enn farið í klippingu, en á pantaðan tíma nokkrum dögum fyrir aðfangadag. Ég vona að það þurfi ekki að taka meira en cm af.

En til þess að halda klippingum algjörlega í lágmarki þarf maður kannski að vera að safna hári, vera stelpa/kona eða jafnvel bara þungarokkari... þið tókuð líka eftir því að ég talaði bara um að láta snyrta, maður þarf að vera sáttur við sinn háralit til þess að fylgja þessu kreppuráði, sætta sig við músabrúna- eða rollulitinn og/eða gráu hárin sem farin eru að myndast.

Mamma hefur reynt að safna hári, henni vex bara 70's vængir. Eitthvað svipaðir þessum

 

Ég væri svosem vel til í að hafa svona hár, hárið mitt er bara alltof mjúkt og rennur alltaf í sinn fasta farveg, rennislétt og kannski með einum sveip, ekkert spennandi.. ég hef þó litinn með mér í hag, sama hvað hver segir þá þykir mér minn háralitur mjög fallegur og ég þarf ekkert að fara í skol!

Kveðja frá þeirri hárprúðu...

Ef ég væri forseti..

Þá mundi ég búa á Bessastöðum. Síðan þyrfti ég að skrifa undir fullt af skjölum
frá Alþingi. Þá mundi ég líka þurfa að fara í fullt af veislum bæði hér heima
og í útlöndum. Svo þyrfti ég sjálfsagt að taka á móti erlendum þjóðhöfðingjum
halda þeim góðar veislur. Ég mundi hafa góðan einkabílstjóra og eiga fullt af
flottum bílum.

Framhald af því að ég ætla í "nánustu" framtíð að bjóða því fólki sem mér mun hafa þótt virkilega komið við mig af einlægni og yndislegheitum í fortíðinni, myndi mun frekar halda þeim góðar veislur heldur en þjóðhöfðingjum annarra landa. Ekki ræktuðu þeir mig eins og ég verð í framtíðinni - það er jú fólkið sem hjálpar mér bæði á slæman og góðan hátt sem mótar mig. En auðvitað fá þeir sem hafa komið fram við mig af virðingu og almennilegheitum bara aðgang...

Vegna þjóðarsálarinnar myndi ég afþakka að fara í allar óþarfaveislur út, enda á kostnað skattgreiðenda, og sömuleiðis veislurnar hérlendis. Ég myndi kannski bara halda veislu fyrir almenning, eitthvað fyrir alla.

Einnig langar mig alveg að keyra sjálf bara, á einhverjum ósköp þægilegum bíl sem yrði ekki dýr í rekstri, svo er óþarfavesen að vera að borga fyrir marga bíla ef maður notar bara einn í einu.

Að lokum þá langar mig ekki til að búa á Bessastöðum, mig langar til að vera nær menningunni. Forsetar eiga ekki að vera einhversstaðar út í sveit á milli himins og heljar, heldur í hjarta höfuðstaðarins, miðbænum!

 .. ég held svei mér að ég þurfi að biðja enga aðra en sjálfa Vigdísi Finnbogadóttur um þjálfun og kannski að kenna mér smá aga og hvernig skal bera sig fram. T.d. þá má skemmtilega nefna það að ég beiti gaffli ekki rétt, er líklegri til að stinga mann á hol heldur en nokkurn tíma að ég sé að fara að halda kjöti eða þessháttar niðri til þess að geta skorið smærra, eða þegar ég sötra á súpu og jafnvel þegar ég smjatta og rek útúr mér tunguna..

En batnandi manni er best að lifa, og þó, ef þið þekkið til Vigdísar og getið komið því til skila þá langar mig ótrúlega til að hitta hana. Þó það yrði vandræðalegt, en ég meina, ég lýt upp til hennar og myndi af öllum Íslendingum velja hana eða Emilíönu Torrini til að hitta í eigin persónu.. en ég er að fara á tónleika Emilíönu þann 20. febrúar 2010, svo að það dugar í það skiptið, kannski rekst ég á hana hver veit - svo ég vil hitta Vigdísi!

Reyndar er það svo margt sem mig langar til að gera hérna innanlands sem ég sé mér ekki fært að gera á næstu árum allavega.. t.d. að fá að kíkja á æfingu í Þjóðleikhúsinu! Ég ætla að eiga heima þar, en ekki á Bessastöðum, það er eins og höll og ég verð eins og drottning!!

Nóg í bili..

Kveðja frá (kannski) framtíðarforseta Íslands!