Handhófskennd ferðasaga..

Eins og svo margir vita þá lagði ég Noregslendur undir fót í 8 daga ásamt næstum 40 manna hópi.
Leið okkar lá til Osló þar seinasta laugardag og byrjaði ferðalagið eins og svo oft með svona útlandaferðir í Leifsstöð, leiðinlegt að segja frá því en daginn áður töpuðum við fyrir Álftanesi í 1-2 tapi, sem enginn skilur, en svona erum við Sindrastelpur ótrúlegar!

Ég ráfaði um Leifsstöð með hinum og þessum. Endaði síðan í ferðahópnum, fékk símtal og leit í kringum mig, stökk af stað og mætti þar Jóhönnu bloggvinkonu minni með sambýling sínum og stjúpsyni á leið til Rhodos. Tryggvi sambýlingur hennar tók mynd af okkur vinkonunum saman, og ég gef mér það leyfi að stela myndinni frá Jóhönnu til að sýna ykkur!

Sat á milli Rafns og pabba hans, Gauta í fluginu, sem var ekki frásögu færandi held ég nú barasta við lendingu. Er flugstjórinn var farinn að lækka flugið yfir Noregi og smá ókyrrð í loftinu fór ég að syngja, nokkuð hátt og söngla með á milli ,, don't worry.... be happy... dííídúdúdúdúdí,dúdúdúdúdúdúdí, dúlílúlílú......". Það á sér sína ástæðu!
Var komin reyndar með svolítinn svefngalsa enda ekki búin að sofa neitt, kallaði í flugfreyjuna og klagaði einn strák fyrir framan mig. Hrópaði upp yfir mig ,, EEEN hvað þetta er fallegt! " svo eitthvað sé upp talið....

Til að gera langa fótboltasögu stutta þá töpuðum við fyrsta leiknum 1-0 á kjánalegan hátt. Ég hafði m.a. gleymt hönskunum uppí skóla sem var ekki pínu séns að ná í fyrir leik, enda langt á milli, svo ég spilaði markmannshanska laus þann leikinn, en stóð mig þrátt fyrir það eins og hetja.
Við unnum síðan tvo leiki, svo að við komumst í 32 liða úrslit í A riðli. Þar kepptum við leik sem við vorum 1-0 undir alveg þar til að 3 mínútur voru eftir og skoruðum glæsilegt mark, sá leikur fór í framlengingu og sagði dómarinn okkur að það væri Golden Goal. S.s. liðið sem skoraði á undan ynni. Við gerðum okkur lítið fyrir og sigruðum þann leik 2-1.
Fengum að heyra stuttu seinna að hitt liðið hafði kært helv. leikinn svo að við þurftum að spila sama leikinn aftur og töpuðum í framlengingu 3-2 á óaðfinnanlegan hátt - vorum margfalt betri en engan veginn náðum við að klára færin almennilega.

Öll lið Sindra, eða 3 lið urðu úr leik á sama stað í keppninni, svo að við nýttum þetta og sumir fóru á hinn fræga skíðastökkpall og alla leiðina upp, þar á meðal ég. Glæsilegt útsýni yfir alla Osló og svo langt út á haf, ótrúlegt hvað menn og konur þora að stökkva svona!
Fórum líka í Tívolí og þar eyddi ég deginum með Rafni, fyrsta rússíbanaferðin var ekki eins heppileg og til var ætlast, þar sem einhver vitlaus maður tróð sér fram yfir okkur því að hann missti af sínum ferðafélögum. Og íslendingurinn sem ég nú er, settist við hliðina á á þessum vitleysing og gerðist enn vitlausari og sat ekki hjá til næstu ferðar....
Þessi rússíbanaferð fékk mig ekki til að hlæja og engan veginn til að brosa, bókstaflega. Ég grýtti töskunni í boxið þar sem þær eru geymdar með ljótasta fýlusvip sem fannst á svæðinu, sat eins og ég hafði aldrei gert neitt annað en að sitja í rússíbana, og fékk asna sár á puttann útaf beltinu.
Aftur á móti skemmti ég mér vel það sem eftir var af deginum og keypti meira að segja mynd af okkur Rafni í einum hraðasta rússíbana Evrópu, alveg svakalega fyndið...

Ég fór í búðarráp og var orðin þekktur kúnni á Burger King með mína pöntun ; stóran franskar og stóra kók, og alltaf með einhvern til að segja þetta fyrir mig.

Lenti oft í því þegar ég bað um vater að það var sagt HA við mig, svo ég endurtók orð mín og fékk ,, aa, vatheeeer " til baka...
Einu sinni sló ég upp í grín og endurtók eins og hermukráka sem konan sagði við mig, með svo breskum hreim að mig langaði til að æla. Sagði svo akúva og VANN strax þar á eftir, frekar svekkt á konunni að skilja ekki mína seinheppnu ensku..

Langa ferðalagið heim í gær var langt, en þrátt fyrir það alveg ágætt. Ég toppaði símtalsmetið mitt enn og aftur, ein klst. og 2 og hálf mínúta - geri aðrir betur. Varð aðeins að væla í vinkonu minni henni Signý, og þrasa aðeins við hana..
Frekar skondið að þrasa við manneskju sem maður heyrir hljóðið í, í annað skipti í lífi sínu.
Hún breyttist reyndar svo í frænku mína, samt bara andlega frænku, enda erum við eins og hún sagði báðar vitlausar, svo í þokkabót rauðhærðar, örvhentar, örfættar og lesblindar - ekki slæmt það!

Ég set inn myndir við gott tækifæri, einhverjar vel valdar.
Ég verð núna að skella mér í sturtu, búin að eyða kvöldinu í það að baka pítsu, fór í myndatöku með meistaraflokki kvk fyrir næsta leik sem ég set hér inn þegar hún kemur á netið. Síðasti heimaleikurinn okkar og þarna var tekið þemað Guðjón Þórðarson, við tökum okkur sundsprett í firðinum ( í staðin fyrir í köldu kari ) og það vita allir að maður býr ekki til kjúklingasalat úr kjúklingaskít. ( Vildi svo heppilega til að ég var kjúklingurinn á myndinni, einmitt " að skíta " )...
Tók allt upp úr töskunum og gekk frá, setti nammi í skálar við sjónvarpið og pítsan bíður eftir fólkinu á eldhúsborðinu með diskum og tilheyrandi.

Eigið góðar stundir mín kæru

Smá prufa

<a href="http://flagcounter.com/more/mo2"><img src="http://flagcounter.com/count/mo2/bg=FFFFFF/txt=000000/border=CCCCCC/columns=2/maxflags=12/viewers=3/labels=0/" border="0"></a>

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.8.2008 kl. 22:16]

Það hefur verið líf og fjör í Norge, þarna var ég oft í den og hef komið í Holmenkollen bæði eins og hann er núna og þegar hann var MIKLU minni, ég varð lofthrædd þegar ég fór upp síðast.  Er komið Tivoli í Oslo?? detta ekki allar dauðar. ÉG á eina bolta stelpu, hún var reyndar að leggja skóna á hilluna, er orðin 26 ára á tvö börn og er í Háskólanum og svo er mjömin farin að gefa sig svo það var nóg komið. Kær kveðja í austrið

[Sigrún Jónsdóttir, 5.8.2008 kl. 01:10]

Skemmtileg ferðasaga Róslín mín.  Velkomin heim

[Kristín Katla Árnadóttir, 5.8.2008 kl. 13:10]

Já virkilega skemmtileg ferðasaga og velkomin heim á frón aftur knús.