23.3.2008 | 18:39
Á kostnað mömmu minnar..
Í dag er Páskadagur, gleðilega Páska!
En ég hef ákveðið að segja frá því hvað mamma mín var rosalega heppin á heimleiðinni í gær, á kostnað hennar. Hún les þetta ekki, en ég veit að a.m.k. systir mín gerir það og muni segja henni þetta, svo að ef hún vill má hún kæra mig fyrir þetta, mér er sama
...
Þannig var nú mál með vexti, að hundurinn hafði dvalið á hóteli á meðan dvöl okkar í Reykjavíkinni hafði staðið yfir. Auðvitað tókum við hundinn með á heimleiðinni. Eins og ég sagði í síðustu færslu, skammaðist mamma sín svo mikið að það var ekki frásögu færandi. Ég vona að þetta muni ekki gerast aftur fyrir grey konuna. Þá kemur að sögunni. Við vorum á milli Klausturs og Jökulsárlóns, þar er stórt, stórt tré og flott útsýni, og við vön að stoppa þegar hundurinn er með í för. Við sáum að þarna væri fólk, mamma var ekki alveg ákveðin í því að fara en beygði þó þegar að því kom. Síðan leyst henni ekki á blikuna, þetta er einmitt sveitavegur gert fyrir einn bíl. Hún ákvað rétt eftir að við hefðum beygt inn á að hætta við og stoppa bara við Jökulsárlón, allt í lagi með það. Við snérum við, og allt í einu PÚMM! Hrökk bíllinn niður af veginum aftan frá, þegar við vorum að snúa við ( kannist við það þegar maður bakkar úr stæði). Ég steig út úr bílnum sem var alveg við malarveginn, mamma setti mottu undir annað dekkið í von um að hún gæti bjargað sér þannig út úr þessu, en það skaust undan. Hún stoppaði tvo bíla, í öðrum bílnum var nú hann Beggi, sem er Hornfirðingur, en hann hafði ekkert band svo hann gat lítið gert. Í seinni bílnum voru útlendingar og mamma bjargaði sér á ensku og sagði þeim að þetta yrði í lagi, þarna kom svo fólk ( ekki viss frá hvaða landi), en maðurinn hafði ágæt tök á íslenskunni, Beggi fór þar sem við höfðum fengið hjálp. Þau hétu Matthías og Jóhanna, hann varð allur drullu skítugur eftir þetta, en tókst að draga bílinn upp. Mamma var alveg miður sín en þakkaði þeim kærlega fyrir.
Þar hafið þið það, á meðan á öllu þessu stóð var ég ógeðslega mikið kvikindi, stóð úti og tók myndir og inn á milli við það að springa úr hlátri!
Enn meira kvikindi er ég og ætla að setja eina mynd með. Er annars búin að hanga út í bílskúr í mest allan dag hjá trommusettinu, búin að læra að lesa nokkrar nótur, ótrúlega sjálfbjarga
!

En ég hef ákveðið að segja frá því hvað mamma mín var rosalega heppin á heimleiðinni í gær, á kostnað hennar. Hún les þetta ekki, en ég veit að a.m.k. systir mín gerir það og muni segja henni þetta, svo að ef hún vill má hún kæra mig fyrir þetta, mér er sama

Þannig var nú mál með vexti, að hundurinn hafði dvalið á hóteli á meðan dvöl okkar í Reykjavíkinni hafði staðið yfir. Auðvitað tókum við hundinn með á heimleiðinni. Eins og ég sagði í síðustu færslu, skammaðist mamma sín svo mikið að það var ekki frásögu færandi. Ég vona að þetta muni ekki gerast aftur fyrir grey konuna. Þá kemur að sögunni. Við vorum á milli Klausturs og Jökulsárlóns, þar er stórt, stórt tré og flott útsýni, og við vön að stoppa þegar hundurinn er með í för. Við sáum að þarna væri fólk, mamma var ekki alveg ákveðin í því að fara en beygði þó þegar að því kom. Síðan leyst henni ekki á blikuna, þetta er einmitt sveitavegur gert fyrir einn bíl. Hún ákvað rétt eftir að við hefðum beygt inn á að hætta við og stoppa bara við Jökulsárlón, allt í lagi með það. Við snérum við, og allt í einu PÚMM! Hrökk bíllinn niður af veginum aftan frá, þegar við vorum að snúa við ( kannist við það þegar maður bakkar úr stæði). Ég steig út úr bílnum sem var alveg við malarveginn, mamma setti mottu undir annað dekkið í von um að hún gæti bjargað sér þannig út úr þessu, en það skaust undan. Hún stoppaði tvo bíla, í öðrum bílnum var nú hann Beggi, sem er Hornfirðingur, en hann hafði ekkert band svo hann gat lítið gert. Í seinni bílnum voru útlendingar og mamma bjargaði sér á ensku og sagði þeim að þetta yrði í lagi, þarna kom svo fólk ( ekki viss frá hvaða landi), en maðurinn hafði ágæt tök á íslenskunni, Beggi fór þar sem við höfðum fengið hjálp. Þau hétu Matthías og Jóhanna, hann varð allur drullu skítugur eftir þetta, en tókst að draga bílinn upp. Mamma var alveg miður sín en þakkaði þeim kærlega fyrir.
Þar hafið þið það, á meðan á öllu þessu stóð var ég ógeðslega mikið kvikindi, stóð úti og tók myndir og inn á milli við það að springa úr hlátri!


Enn meira kvikindi er ég og ætla að setja eina mynd með. Er annars búin að hanga út í bílskúr í mest allan dag hjá trommusettinu, búin að læra að lesa nokkrar nótur, ótrúlega sjálfbjarga


Athugasemdir
BWAAAAAHAHAHAHAHAHAHAHA ! vá ég hefði dáið úr hlátri xD
Þórdís Imsland (IP-tala skráð) 23.3.2008 kl. 19:10
Gleðilega Páska Róslín mín!
Óskar Arnórsson, 23.3.2008 kl. 20:13
þessi staður heitir sandfell,, bara koma því svona á frammfæri
Hulda Björg Sigurðardóttir, 23.3.2008 kl. 21:05
Þökk fyrir það Hulda, ég vissi bara að þetta væri staðurinn með stóra stóra tréð
Róslín A. Valdemarsdóttir, 23.3.2008 kl. 21:08
Kona+bíll=vesen.
Gleðilega páska Róslín.
Þröstur Unnar, 23.3.2008 kl. 21:34
Þröstur-blogg= karlremba
djóóók!

Þetta fannst mér fyndið, afsakið.... Datt bara efst í huga mér, þar sem ég er að blogga
Róslín A. Valdemarsdóttir, 23.3.2008 kl. 21:35
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.