Innsýn í líf ungrar stúlku, unglingsstúlku..

Ég er tóm. Alveg galtóm. Ég er búin að hafa þennan glugga opinn í allan dag og ætla mér alltaf að skrifa eitthvað skemmtilegt og merkilegt. En allt kom fyrir ekki, út vilja orðin ekki fara lengra en að höndunum, hugsanirnar ná ekki niður í fingurgóma svo út koma leiðinlegar kvillur.

Ég sat einu sinni í íslenskutíma í fyrra, upp við vegg og sneri að öllum krökkunum í stofunni, með tónlistina í botni í eyrunum svo ég gæti einbeitt mér. Einbeitt mér að færa hugsanir mínar niður á blað, blað sem ég henti fyrir slysni um daginn. Ég ætlaði að eiga það en allt kom fyrir ekki, ég henti því sjálfmeðvituð í ruslakörfuna sem hefur verið farið með út í rusl. Minning sem ég á aðeins skrifaða á tölvutæku formi, og er mikið skiljanlegri á þann hátt - en ekki jafn þýðingarmikil.
Stundum er það gott fyrir mann að líta aftur á bak inn í fortíðina, sama hvað á dvein, á hvaða tímapunkti í lífinu. Hvernig ég hefði frekar farið að þessu, en fór þó í aðra átt. Hvernig ég vildi segja hluti, en sagði þveröfugt.

Þegar einar dyr lokast - opnast yfirleitt tvær aðrar í staðinn.

Ég skrifaði þetta 7. febrúar 2008, snemma í ár s.s. , mér líður betur síðan þá, mér fer fram.

 Hér sit ég með bekknum mínum í íslenskutíma. Ég er búin að vinna vel í Smáorðum svo ég fékk leyfi til að skrifa. Þetta er fyrsti tíminn í dag og margir illa sofnir, aðrir frekar dofnir. Ein sem snýr sér aftur að mér og syngur með iPodinum mínum, þessir krakkar eru öll frekar fjölbreyttir, mismunandi háralitir, hæðir, andlits föll og síðast en ekki síst persónuleiki. Áhugamálin vanta ekki, hestar, fótbolti, körfubolti, frjálsar, fimleikar, söngur, tónlist, teikningar, dýr og svo margt annað. Allir krakkarnir sem eiga framtíðina fyrir sér, t.d. söngvari, hestakona, fótboltafólk, körfuboltamaður, bóndi, arkitekt og svo er það ég sem ekki er alveg búin að ákveða mig. Suma er mjög auðvelt að pirra algjörlega óvart. Þessir krakkar eru ýmist ágætir vinir mínir, og aðrir betri. Samheldari bekk hef ég ekki vitað um. Flest hef ég vitað af og þekkt síðan í 1. bekk. Flestir krakkarnir hafa verið með mér í bekk frá því í 3. bekk.

Og lengra komst ég ekki því hringt var út í frímínútur.

Núna kemst ég ekki lengra vegna heimalærdóms - hef brennt mig á því nokkrum sinnum í dag að byrja að læra. Pönnukökubakstur gekk framyfir lærdóminn - enda brögðuðust þær líkt og himnasending ef það er ekki of sæt lýsing...

Knús & kram

Gullmolar úr gömlum bloggum partur 3!

Ég vil byrja á því að þakka ykkur mínar kæru bloggvinur fyrir að hafa trú á mér í þessu verkefni. Ég vona svo sannarlega að þetta séu mín örlög, en maður veit aldrei, margir krakkar hafa eflaust skráð sig svo að það er ekki við miklu að búast.

Þar sem það er sunnudagur tileinka ég honum Gullmolablogginu mínu, númer 3.

26.02.2007 23:12:53 / Róslín Alma

Fróðleiksmoli dagsins: Krakkar nota mjög svo oft "d" í staðin fyrir "t" í orðinu sæt/ur. efað það er sagt ,, sæd/ur " þá er þýðingin við ,, Sæd " sæði á dönsku.


Ég skal semja sögu fyrir ykkur

Einu sinni var lítil stúlka að nafni Anna. Anna var mjög fjörug og kát stelpa sem barn. Þetta skeði árið sem hún varð 11 ára. Hún hafði átt svo æðislega æsku. Hún var ein af tveimur börnum foreldra sinna. Þennan dag skeði hrikalegt slys. Anna var með vinkonum sínum á þessum fagra laugardegi úti í búð að kaupa sér ís í sólskyninu. Þetta var árið 1923. Þær voru á hjólum og voru nokkrar saman. Þær voru ekki komnar langt með ísinn, þar sem þær þurftu að reiða hjólin við hlið sér. Ísinn lak á skó Önnu. Anna var ný búin að fá þessa skó frá ömmu sinni sem hugsaði alltaf svo vel um Önnu. Anna varð rosalega áhyggjufull en náði svo ísnum af skónum. Þær voru að ganga niður langa götu, gengu fram hjá skotum. inní nokkrum skotum voru gamlir vinnumenn búnir að koma sér fyrir. Anna hélt að afi hennar væri þarna einhverstaðar og horfði vel í kringum sig í þeirri eftirvæntingu að sjá afa sinn, því hann var ekki búinn að láta vita af sér síðan fyrir tveimur dögum. Hún fann hann hvergi, en var ekkert eftir það að búast við einhverju.
Þær gengu til vinstri þar sem var slétt gata. Í einu skotinu sá hún þar afa sinn sem var í óðaönn að reita fiður af hænum. Hún lagði hjólið niður, og hljóp til afa síns, en þegar hún var í þann veginn að stökkva í fangið á afa sínum, greip hana lögregluþjónn. Lögregluþjónninn reyndi að tala Önnu til sem hágrét og sparkaði í hann. Hún heyrði lögregluna vera að segja að afi hennar þyrfti að vera þarna því vondir menn leituðu af honum, vegna þess að þeir fengu ekki vagn sem afi hennar hafði verið að basla við á réttum tíma og vildu fá það endurgreitt. Afi hennar átti ekki mikinn aur og var gamall lögregluþjónn, þannig lögreglan passaði að enginn kæmi og tæki hann. Anna lofaði að segja engum manni frá þessu og sá að stelpurnar voru búnar að ganga svolítinn spöl frá. Anna hljóp á eftir þeim með hjólið.
Þær sáu rosalega fallegan hestavagn og brúnleita hesta fara fram hjá nokkuð oft. Þetta voru mennirnir sem voru að leita að afa Önnu. Anna vissi ekkert um það og hélt áfram með stelpunum. Þegar þær voru komnar á litla krossgötu, fór hestavagninn voðalega hægt framhjá og Önnu fannst þetta voðalega skrítið. Svartklæddur maður stökk útúr hestvagninum og greip Önnu og tók hana með sér í hestvagninn. Enginn var þar á ferð nema vinkonur Önnu sem kölluðu og kölluðu á hjálp. Þegar fólk var komið í kringum þær trúði enginn að þær væru að segja satt.
Anna var nú komin á einhvern stað sem hún þekkti ekki og vissi ekkert hvað um væri að ræða. Svartklæddir menn umkringdu hana og sögðu henni að segja hvar afi hennar væri en hún sagði þeim það ekki. Hún lét ekkert á sig bugast. Hún þagði eins og steinn.
Svartklæddu mennirnir hótuðu henni að efað hún myndi ekki segja þeim hvar afi hennar væri myndu þeir lífláta hana. En allt kom fyrir ekki, það heyrðist ekki eitt múkk í Önnu.
Enginn hafði séð Önnu eftir þetta þennan dag.
Daginn eftir hófst leit, lögreglan fann þau í einum kofa við hafið. Það var tekið svartklæddu mennina fasta og afi Önnu var óhult. Anna hafði lifað þetta af og þegar hún sá afa sinn hoppaði hún í fangið á honum og grét og grét..


20.02.2007 22:52:53 / Róslín Alma

Annars var ég ekki búin að setja æðislega klaufaskapinn í mér inná Veraldarvefinn. Þannig hér kemur smá skrítla:
Ég var nýkomin úr smíði út í bakarí og var að fara að setjast við borðið hjá krökkunum og Óskar vildi ekki færa fæturnar og ég var búin að biðja hann frekar oft um það. Ég sparkaði laust í hann (var orðin geðveikt pirr sko) og tróð stólnum, setti óvart einn fótin á stólnum rétt fyrir ofan stóru tána og HLAMMAÐI mér í orðsins hinstu merkingu!! og er öll blá og marin eftir það..
Tala nú ekki um þegar ég datt af vegasaltinu og tognaði í höndinni:P



Nokkur vel valin svör úr spurningaflóðinu sem ég lét inn einu sinni;


19.02.2007 22:32:45 / Róslín Alma

Ertu með stórar varir? Frekar litlar heldur en stórar ..

Ertu með upphandleggsvöðva? hvar er hann?? held það annars..

Uppáhalds Idol-keppandi (frá byrjun): Seríu 1: Anna Katrín, Seríu 2: Margrét Lára og Lísa Sería 3: Gugga Lísa og Nana

Uppáhalds dýr sem er ekki til á Íslandi: Ljón að sjálfsögðu

Hver vina þinna er með mestu táfýluna?  Óskar eða Yrsa..


16.02.2007 19:24:25 / Róslín Alma

Vaknaði í morgun með tilhlökkunina í maganum til að sýna Rafni myndirnar sem ég setti á Sólrúnu mína (iPodinn minn).. held að honum hafi "hlakkað" mikið til Einhverjar eldgamlar myndir af mér lítilli algjörri bollu ( Var kringlótt fyrir 4 árum )!!


Minningarblogg um langömmu mína heitna

13.02.2007 11:21:33 / Róslín Alma

Annars er eitt sem gerðist á þessum degi fyrir tveimur árum, og steypti mér allveg á koll. Ég er rosalega leið yfir þessu og vonandi bara fer maður upp til himna. Langamma mín Sveinborg Jónsdóttir heitin dó í friði þennan dag. Og ætla ég að skrifa hérna smá um hana og vonandi les einhver þetta og tekur eftir hvað mér þykir og þótti óskaplega vænt um þessa konu.

Sveinborg Jónsdóttir fæddist 25. nóvember 1919. Hún var ein af 5 alsystkinum og átti 4 systkin samfeðra. Hún var hjá fósturforeldrum sem hétu Jón Helgi Ingvarsson og Helga Jónsdóttir. Hún langamma mín var hörkukvennmaður og finnst mér að allir kvennmenn ættu að líta upp til hennar. Hún var ein af stofnefndum íþróttafélags Selfoss og kvennasambands Selfossar ( ég er ekki viss hvað það heitir ). Hún eignaðist fyrsta barn sitt árið 1937 og var send til Bretlands til að fæða það. Það barn er hann afi minn Axel Þór Lárusson. Síðan kynntist hún manni að nafni Jón Líndal Franklínsson og eignaðist með honum þrjár dætur. Í aldursröð; Oddrún Helga, Andrea Sigríður ( Betur þekkt sem Andrea Jónssdóttir útvarpskona á Rás 2) og Ásrún Jónsdætur. Ég kallaði Jón alltaf langafa minn, þekkti hann ekki sem neitt annað. Hann dó árið 1999.
Ég man vel eftir því þegar Jón var í öndunarvél heima hjá þeim langömmu og langamma spurði mig hvort mér þætti þetta skrítið, því ég horfði rosalega mikið á Jón.
Ég hélt rosalega mikið uppá langömmu, alltaf, þótt við sögðum henni ekki að gefa okkur neitt, var alltaf eitthvað á borðinu hjá henni sem manni þótti gott, og stundum gaf hún manni ís með í nesti. Ég man eftir því að ég og Sædís systir lágum stundum inní gestaherberginu og litðuðum. Stundum skoðaði ég myndirnar á veggjunum og kommóðunum.
Langamma mín var með rautt sítt og þykkt hár. Og má segja að hárið hennar sé núna hárið mitt, afi gaf mér mynd af henni með síða hárið og smá lokk úr hárinu hennar, og ég skoðaði það betur. Og hárið var allveg eins á litinn og mitt. Mér þykir afar vænt um það.
Ég fór í nóvember minnir mig í fyrra til að setja blóm á leiðið með Axel og brast í grát, vegna þess að ég fékk þennann fiðring sem ég fékk í jarðaförinni. Ég grét og grét, og fannst eins og ég gæti ekki farið. En þegar ég fór að grafreitnum sá ég hvað þetta var rosalega fallegt.

01.01.2007 05:56:15 / Róslín Alma


Sit hérna eins og klessa, með galopin augun og ekkert farin að syfjast..
Langar helst að fara að grenja útaf því ég sakna Rafn svo mikið Hvenær kemuru Rafn minn?
Á eftir að hlaupa til hans þegar hann kemur úr bænum, og faðma hann endalaust!!

Það eeeeer: Borða hollann mat ( s.s. alltaf það sem er í kvöldmat, nema hakk, kjötbollur og hrossakjöt). Borða bara nammi á laugardögum, nammipeningurinn má bara vera a.m.l. 200 krónur.. ATH að mesta lagi!
OOOg, hætta að drekka gos nema á föstudögum, þá er smá undantekning því þá er pítsa
Og líka: BANNAÐ AÐ DREKKA SVALA!
Og eitt í viðbót: kaupa mér nokkra peningabauka, labba úti með Lubba í staðinn fyrir að mamma þurfi að gera það, og fá svona syrka 200 krónur fyrir göngutúrinn og setja það í baukinn..
Og annað: bæta upp þolið mitt, og hætta að fá hausverk, og standa mig betur í að mæta á fótboltaæfingar

Stytting á áramótaheitinu: Léttast um amk 5 kíló ( s.s. láta bumbuna framaná bókstaflega KVERFA. Þá verður svona minningarathöfn því ég hef alltaf verið með bumbu frá því ég man eftir mér, Þórdís var alltaf að stríða mér)
Hætta að drekka mikið gos og svala: SÝRAAAAAAAA og ég er svo hrædd um tennurnar mínar!!
Sparibaukur og Lubbs: náttúrulega græðir maður hreyfingu og pening.
Peningar: TROMMUSETTTTTTTTTTT!!!!!!!!!!!!!!

Nohh! Eitt heitið stóð yfir, ekkert tókst, en ég fékk trommusett í ár!

30.12.2006 18:53:46 / Róslín Alma

Minningar á árinu..

Nokkrar af bestu minningunum;

 Ég fór á Idol með Salóme og Rakel og hitti Idolið mitt þá hana Guðrúnu Láru a.k.a. Nönu.
Ég kynntist yndislegustu manneskju sem ég veit um, og fór í heimsókn til hennar með Salóme ( Er s.s. að tala um Guðbjörgu Elísu a.k.a. Guggu Lísu)
Við stelpurnar í 4. flokki urðum Íslandsmeistarar í 7 manna bolta í sumar Og segi ég ykkur stolt, við töpuðum ekki einum leik, unnum alla

• Ég varð ÁSTFANGIN!! og ástin var endurgoldin

• Ég eignaðist minn fyrsta kærasta að nafni Rafn Svan Gautason og hann er sko það dýrmætasta sem ég á!!

Jæja, mér finnst vera komið gott í dag, nóg af lesefni fyrir ykkur elskurnar mínar !

Knús

Endum á tveimur  góðum myndum;

Að skammast sín fyrir mann sjálfan, kemur fyrir besta fólk einhvern tíma!

Mjög gaman að segja frá því, að ef það væru tvær ég í viðbót, þá værum við tveimur of margar!

Leikarar Íslands vanmetnir?

Það held ég allavega. Ég fylgist mikið með íslensku leikefni og finnst það alltaf jafn skemmtilegt. En ég fjallaði um Queen Latifah í blogginu hér á undan og henni er tekið eins og hún er, en þrátt fyrir það eru allskonar sögur að ganga um hana á netinu. En ég held hún taki það alls ekki inn á sig og hún kemur fram alltaf af einlægni sem hún sjálf.

En það sem ég meina með ,, Leikarar Íslands vanmetnir?" er tæknilega séð frá því sjónarhorni að það er gefið skít í efnið þeirra áður en það kemur út. Ég er búin að horfa á báða Pressu þættina, en aftur á móti finnst mér þættirnir mikið betri en ég heyrði alla í kringum mig dæma þá áður en þeir urðu sýndir! En ég bjóst við einhverju góðu efni, og fékk enn betra efni en ég bjóst við.
Stelpurnar eru einnig í mesta uppáhaldi mínu og horfi ég alltaf á þær þegar ég er heima hjá mér, ég missi varla af einum þætti. Þó ég skilji ekki alltaf húmorinn hlæ ég hvort eð er því þær eru eintómir snillingar!
Ég vil einnig koma því á framfæri að Íslendingar ættu frekar að vera stoltir af framförum leikara okkar síðustu ára, við sjáum a.m.k 1 góðan leikara á hverju ári sem stendur algjörlega upp úr af þessum fullt af leikurum sem eru í pottinum. Íslendingar hafa áttað sig á því að við eigum enn fleiri heldur en þessa þekktustu.
Langar mig einnig ofboðslega að segja frá því að uppáhalds íslenska myndin mín sem ég hef séð um mína ævi er Síðasti bærinn í dalnum hjá Leikfélagi Hafnarfjarðar, ég horfði mikið á þetta fyrir ári, og er alltaf að svipast eftir spólunni sem ég heimtaði að fá þegar ég var eitt sinn í Reykjavík, og það voru algjör kjarakaup sem þar voru á ferðum. Ég hef séð Mýrina og margar af þessum Íslensku myndum, en þetta er svo al íslenskt að ég veit ekki hvað, og ég hafði sko húmor fyrir þessu, var alltaf að leika atriði frá leikritinu í 6. og 7. bekk fyrir bekkjasystkini mín.

Ég ætlast til að það verði tekið á þessum málum, leikarar fái hærri laun fyrir öll þessi frábæru verk sem eru að komast í dagsins ljós. Þegar ég verð eldri, og vonandi útskrifuð sem einhverskonar leikkona, eða jafnvel kvikmyndasmiður, vona ég svo innilega að ég fái fyrir mín verk.

Af því ég tala um þetta hér, þá er ég núna staðráðin í að skrá mig í Kvikmyndaskóla Íslands þegar mér gefst aldur, nám og meiri reynslu til. Þangað til ætla ég að reyna að taka þátt í öllum leikverkum Lopa og einnig þegar ég get, skráð mig í eitthvert leikfélagið, hvar sem ég verð stödd á landinu.

En gangið hægt um gleðinnar dyr, þó svo að það sé lítið hægt að skemmta sér næstu daga, þar sem skólinn er að byrja á fullu.

Risaknús til ykkar allra,
Róslín Alma